Rozdział 30

Nina:

W drodze do domu od razu zadzwoniłam do Wrony:

- Andrzej! - krzyknęłam do słuchawki -  Jeżeli ty mi wywiniesz kiedyś taki numer to obiecuję Ci, że cię wykastruje i później spale na stosie! - dodałam.

- Kobieto uspokój się o co Ci chodzi? - powiedział cicho ale stanowczo. 

- Co się stało? Paweł zrobił dziecko innej! 

- Cooooooo? Jak to Paweł będzie miał dziecko z inną? 

- Tak Andrzej. 

- Kochanie a Ty przypadkiem niczego nie piłaś? - zapytał się mnie Andrzej.

- Do jasnej cholery a co to ma niby do rzeczy? 

- Oj dużo kochanie. Teraz kładź się spać i jutro porozmawiamy.

- Ale Andrzej. - powiedziałam i odpowiedział mi sygnał przerwanego połączenia. Ja pierdziele w tak ważnej sprawie on się rozłącza! Już ja mu pokażę jak wróci z tej puszczy. 

Andrzej:

Kiedyś to ja zwariuję przez tą Wasilewską. Na początku myślałem, że może sobie coś ubzdurała ale jak próbowałem dodzwonić się do Pablo bez skutku oczywiście zacząłem się martwić. W stolicy teraz nie ma mnie ani Kamy, a Aneta jeśli to prawda co mówiła Nina też mi teraz nie pomoże. Postanowiłem zadzwonić do Radzimira, który jest jeszcze w Warszawie, by pojechał do Niny. 

Nina:

Kto się tak dobija o trzeciej nad ranem. Może to Aneta chce pogadać? Wstałam z łóżka i poszłam otworzyć drzwi mojemu nocnemu gościowi. 

- Tosiek uspokój się! - powiedziałam do szczekającego psa. - Już otwieram! - powiedziałam i otworzyłam drzwi. - Radzimir co cię sprowadza do mnie o tej porze?

- Cześć Nina. Przyjechałem sprawdzić jak się czujesz…. bo Andrzej mnie poprosił o to.

- Tak bo ten idiota myśli, że piję całymi dniami i wymyślam sobie różne bajki na temat moich przyjaciół - powiedziałam zezłoszczona.

- Ej co się stało? Powiesz mi?

Opowiedziałam Radzimirowi wszystko od samego początku zaczynając od wyznania Pawłowi przez Andzie, że go zdradziła kończąc na dziecku z inną. Nie spodziewałam się takiej reakcji ze strony muzyka, bez słowa wybiegł z mieszkania nie zamykając nawet za sobą drzwi. Ja wybiegłam za nim ale nie chciałam krzyczeć, by nie obudzić sąsiadów. Wybiegłam na parking i o mało co nie zostałam rozjechana przez Radzimira. Jak poparzony wyskoczył z samochodu pytając czy nic mi się nie stało. 

- Nie nic mi nie jest. Powiedź gdzie jedziesz? - zapytałam mężczyznę.

- Jak to gdzie do niej. 

- Ale Radzimir ona teraz potrzebuje tego by być sama.

- Nie zostawię jej teraz. To wszystko moja wina… Gdybym jej nie uwodził i nie myślał tylko o sobie teraz by nie płakała. - powiedział i wsiadł do swojego BMW odjeżdżając z piskiem opon.

Radzimir:

Przez całą drogę próbowałem dodzwonić się do Anety. Nie odbierała… Podjechałem pod dom i dostrzegłem sylwetkę mężczyzny z dwoma walizkami przed bramą. Cholera to Paweł! Od razu wyszedłem z samochodu i skierowałem się w stronę dziennikarza. 

- Radzimir co Ty tu robisz? 

- Yyy przyjechałem po ciebie. Andrzej mi powiedział co się stało, bo się od Niny dowiedział. - powidizałęm nieco speszony.

- Nie chce niczyjej pomocy! A Wasilewska niech się nie wtrąca do naszego życia!

- Ej uspokój się. Chodź pojedziemy do mieszkania Andrzeja tam się przenocujesz i przemyślisz wszystko na spokojnie.

- Nigdzie nie jadę!

- Do cholery jasnej wsiadaj do tego pieprzonego auta i nie rób z siebie ofiary losu! - powiedziałem już nieco zezłoszczony.

- Dobra już wsiadam. 

Aneta:

Przez całą noc nie zmrużyłam oka. Jeszcze ten Radzimir…. gdzie on zabrał Pawła? Całą tą sytuację obserwowałam z okna z salonu. Ubrałam się umalowałam. No teraz wyglądam jak człowiek. Dobry makijaż potrafi zdziałać cuda. Z domu pojechałam jeszcze do Starbucks po kawę i croissanta i teraz najgorsze - telewizja. Dzisiaj on ma dopiero na 16 więc mam nadzieję, że się miniemy. Nie zwolnię go… oooo nie niech pozna moje dobre serce. Na wieczór umówiłam się z Niną, może ona wie coś o Radzimirze i Pablo. Ciężko jest mi jak na razie. Zawsze w naszym dużym domu był on i ja…. a teraz, teraz zostałam sama… Ale jestem silną, niezależną kobietą i dam radę! Teraz przez cały tydzień będę zajęta galą, która ma odbyć się w sobotę. Praca jest najlepsza na wszystko! Od dziś o jedną singielkę więcej! Uwaga wkraczam na salony! Strzeżcie się w szczególności tlenione blondyny, bo brunetka o zielonych oczach podbije świat! Tak chyba trochę mi odbiło… ale trudno trzeba być dobrej myśli i być optymistycznie nastawionym na świat.

Nina:

Nareszcie został mi tylko obchód i do domku. 

- Pani doktor ma pani jeszcze jednego pacjenta. - powiedziała rozpromieniona pielęgniarka podając mi kartę pacjenta. 

- Ale ten cały pan Bartman nie był umówiony. - odpowiedziałam nieco zirytowana, w tedy też wszedł do mojego gabinetu sam Batman, a pielęgniarka o mało co nie przewróciła się na widok siatkarza.

- Dobrze więc co pana do mnie sprowadza.

- Może przejdziemy na Ty Nino? - powiedział z tym swoim uśmieszkiem, który tak cholernie mnie irytował.

- Panie Bartman ja nie spoufalam się ze swoimi pacjentami. - odpowiedziałam stanowczo.

- Ja i tak zostanę przy mówieniu Ci na Ty. A tak w ogóle to może wyskoczymy później na jakąś kawę? 

- Proszę pana jeśli pan chciał sobie znaleźć osobę to towarzystwa proponuję burdel a nie szpital. 

- Uuuu ostra jesteś…. lubię takie… 

- Z pańskiej kliszy wnioskuję, że przyszedł tutaj pan ze swoim barkiem czyż nie? - zapytałam unosząc brwi w górę.

- Szukałem najlepszego ortopedy w mieście i znalazłem i do tego narzeczona mojego najlepszego firenda. - kiedy wymawiał słowo friend poruszył dwoma palcami robiąc a’la cudzysłów. 

- Więc tutaj zapiszę panu listę badań jakie należy wykonać i w tedy dopiero będę mogła jakoś pomóc.

- Już mnie wyganiasz? Wrona w Spale a Ty pewnie nudzisz się sama w domu…. wiesz bo gdybyś zmieniła zdania chętnie przyjadę do Ciebie i chętnie bym Cię rozdziewiczył ale to już zapewne nie aktualne.

- Proszę wyjść! 

- Do zobaczenia Nina. - powiedział rzucając na biurko kartkę ze swoim numerem telefonu i wyszedł.

Aneta:

 Siedziałam na kanapie razem z Antosiem czekając na moją przyjaciółkę, która jak oznajmiła mi od razu przy wejściu, że ma dla mnie niespodziankę. Wciąż nie mogę w to uwierzyć, że jetem sama. W grudniu miałam się pobrać z Pawłem, a teraz muszę wszystko odwoływać. Do salonu weszła Nina z nieco dziwną miną.

- Yyy jednak nie dostaniesz mojej niespodzianki.

- Ale jak to? Co się stało? I dlaczego masz taką minę?

- No bo widzisz… zrobiłam wczoraj tiramisu. 

- Cooooo? Ty zrobiłaś tiramisu? No i co z tym Twoim dziełem?- zapytałam unosząc brwi.

- Na necie znalazłam fajny przepis. No wiesz szybki i prosty dla początkujących… 

- I co z tym przepisem?- przerwałam przyjaciółce. 

- Tam było napisane, że należy rozpuścić lody o smaku tiramisu, dodać biszkopty i wstawić do lodówki.

- Hahahaha Wasilewska nie mów, że Ty właśnie tak zrobiłaś.- spojrzałam się na Ninę i widząc po jej twarzy, że jednak tak zrobiła znowu wybuchnęłam śmiechem.

- Nie śmiej się! Wyszła z tego zupa lodowa! Nie nadaję się do gotowania! Ale nie martw się mam w zamrażalniku jeszcze jakieś lody. Przyniosę je i w tedy porozmawiamy. - powiedziała przyjaciółka wracając do kuchni. 

Po zjedzeniu chyba siedmiu gałek lodów jestem bogatsza w kilka kilogramów więcej i masę wiadomości. Paweł jest u Andrzeja i gdyby nie Pablo stojący przed moim domem kto wie jak by się potoczyły losy moje i Radzimira. 

Nina:

- Aneta ale to nie wszytko co chciałam Ci powiedzieć…. Dzisiaj miałam nietypowego pacjenta…

- Jak to nietypowego. Opowiadaj! 

- To był Zbigniew Bartman… 

- Coooo? Ten gbur i siatkarz myślący, że jest pępkiem świata? - dodała Andzia.

- To jeszcze nic…. - Opowiedziałam przyjaciółce o dziwnej konwersacji w moim gabinecie.

- Co za cham! nINA lepiej uważaj na niego!

- Wiem… 

- On chce cię odebrać Andrzejowi! Tak jak było z tą Aśką.

- Jaką Aśką? - zapytałam nieco zaskoczona. - Czemu ja nic nie wiem o jakiejś Aśce?! 

- SpokojniE. Andrzej się z nią spotykał jak Ty wyjechałaś do Stanów… ale ten związek nie trwał długo, bo Bartman mu ją odbił. 

- Czemu mi nic nie powiedziałaś? 

- A co miałam Ci mówić? Jak wróciłaś nie chciałaś znać Wrony, a teraz, teraz to nawet już o tym zapomniałam i dopiero jak mi powiedziałaś o tej sytuacji z Bartmanem to mi się przypomniało. - Aneta spojrzała na mnie - Gdzie idziesz? - dodała.

- Po laptopa. 

- Chcesz zobaczyć jak wygląda? Nie masz nawet na co patrzeć farbowana blondyna i tyle.

- Kolejna blondynka…. dobra nie chcę się bardziej denerwować. Powiedź mi lepiej co zamierzać zrobić z P?

- Ninaa a co ja mam zrobić? Będzie miał dziecko z inną. - powiedziała Aneta spuszczając głową w dół. - Pomożesz mi przy odwoływaniu ślubu? 

- Pomogę… ale może nie spiesz się jeszcze z tym?

- Jak mam się nie spieszyć? 

- Ok ok spokojnie. - powiedziałam przytulając przyjaciółkę.

Andrzej:

Dni w Spale dłużyły mi się strasznie… codziennie treningi do domu wracam w sobotę rano na galę i w poniedziałek rano znów muszę wstawić się w puszczy. Teraz jak mam chwilę czasu zastanawiam się co dalej będzie między mną a Niną. Nie wiem czy wytrzymamy na dłuższą metę tak żyć. Ona w Warszawie ja w Bełchatowie. Nie rozmawialiśmy jeszcze na ten temat.  Teraz jeszcze od poniedziałku się nie odzywam z nią. Jestem idiotą, że ją osądziłem o to, iż sobie zmyśla. Od tamtej pory nie rozmawialiśmy nie wiem co u niej. Radzimir wczoraj do mnie zadzwonił i powiedział, że wraca do LA i dopiero spotkamy się na gali, a co do Pblo to mieszka teraz w moim mieszkaniu. Rozmawiałem z nim dzisiaj i powiedział, że rozgląda się za jakimś mieszkaniem dla siebie. Udaje, że się trzyma ale po jego głosie można stwierdzić, że jest załamany. Kogo jak kogo ale jego nigdy bym nie posądził o zdradę. Moje rozmyślenia przerwało pukanie do drzwi. 

- Wejść - odpowiedziałem.

- No co Ty Wrona jeszcze tak siedzisz? - do pokoju wparował Igła z Kłosem. - Ruchy, ruchy a nie, trening mamy!

- Już? Która godzina? - spojrzałem na zegarek. - O cholera! już 18.

- No właśnie a tylko Ciebie nie było. - powiedział Igła. - Stary co jest, bo od kilku dni zachowujesz się jak nie Ty. 

- No właśnie! - dodał Kłos. - Jak tak to zawsze odwalaliśmy jakieś kawały chłopakom a teraz? Siedzisz sam w tym pokoju i patrzysz się w sufit!

- Nic mi nie jest. Pokłóciłem się z Niną. - powiedziałem nieco przygnębiony. 

- Przejdzie jej i w sobotę po gali będzie pracować nad małymi wronkami - charakterystycznie Kłos poruszył brwiami śmiejąc się do libero. 

- Chodźcie już lepiej, a nie! - krzyknąłem i udaliśmy się wszyscy na halę.

Nina:

Obudziłam się przed piątą rano. Ostatnio nie mogę spać. postanowiłam wziąć szybki prysznic, zjadłam śniadanie i wyszłam z Antosiem na spacer. Do mieszkania wróciłam przed siódmą. Cholera znowu się spóźnię do pracy. Szybko się przebrałam i udałam się na podziemny parking. - Cholera zaraz mnie chyba coś trafi! Ty idioto jak jeździsz! - Ale kierowca odjechał już z piskiem opon obdzierając moje Audi.  Podbiegłam do naszego ochroniarza. 

- Dzień dobry panie Heniu. Wie może pan kto to był tym czarnym Land Roverem? 

- Z tego co mi wiadomo to nowy lokator. Nic więcej nie wiem pani Nino.

- Nowy lokator…. - uśmiechnęłam się złowieszczo - Już ja mu pokażę! Dziękuję Panie Heniu. Życzę miłego dnia! 

- Do widzenia! 

Odjechałam swoim okaleczonym maleństwem i skierowałam się w stronę szpitala. Od razu na wejściu zauważyłam spory tłum pacjentów i pielęgniarek. 

- Dzień dobry co się stało? - zagadałam do najbliżej stojącej mnie pielęgniarki. 

- Ooo dzień dobry Pani doktor. Proszę nam wybaczyć ale wpuściłam do pani gabinetu Pana Bartmana, bo niektórzy pacjenci nie dawali mu żyć.

- Pan Bartman…. dobrze nic się nie stało. - popatrzyłam się na pacjentów - Proszę usiąść i spokojnie czekać na swoją kolej. 

Wzięłam jeszcze z recepcji karty pacjentów i udałam się do swojego gabinetu.  



*******
I jak Wam się podoba? Trochę za słodko było i musiałam zamieszać w życiu Niny i Andrzeja. Jak potoczą się losy Anet? Tego jeszcze nie wiem, a co do Bartmana mam już plan :)
Podrawiam
C :)